abus

Dil: Arapça ʿabūs

• [sıfat, eskimiş, mecaz, zarf]   somurtkan
  • Abus çehreli bir adamın ne namazı ne niyazı ne zekâtı ne orucu makbuldür.
• [sıfat, eskimiş, mecaz, zarf]   Çatık, asık (yüz)
  • Genç, esmer kız tahayyül ediyor, zihninde müphem hayallere karışan abus suallere cevap veremiyordu.
• [sıfat, eskimiş, mecaz, zarf]   Garip ve acayip olan
  • Zira o abus aydınlık, dört asır katakomplarda yaşamaktan kalma bir yer altı hüznünün yadigârıdır.
• [sıfat, eskimiş, mecaz, zarf]   İnsana baskı yapan, olumsuz etki eden
  • Hiçbir müstebit efendi huysuz bir zevç kadar müşkülpesent ve zalim değildir. Daima abus durur.
• [sıfat, eskimiş, mecaz, zarf]   Somurtkan hâlde, somurtarak