ağa

Dil: Moğolca

• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen ünvan
  • Sonra köy ağası hazretleri bizim de kıçımıza atacak tekmeyi.
• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   Genellikle köy ve kasabalarda geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse
  • Köye varınca ağamdan parasını muhakkak alır, sana veririm.
• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   ağabey
  • Mehmet Ağa çöplerden ekmek, kâğıt toplayıp evini geçindirirmiş.
• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   Okuryazar olmayan yaşlı kimselerin adlarıyla birlikte kullanılan san
  • Böyle gece yarısına yakın değil, hatta yatsıdan sonra sokakta, bahusus böyle şehir kenarında kimsenin dolaşmasına ağamızın razı olmadığını bilmiyor musun?
• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   Cömert, eli açık olan
  • Kırkpınar ağaları da genellikle Kırkpınar’a yakın köylerin ağaları arasından, güreşi gerçekten seven, özü sözü doğru, saygı duyulan ve hâli vakti yerinde olan kişiler arasından seçilirdi.
• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   koca (I)
• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   Osmanlı Devleti'nde bazı kuruluşların başında bulunanlara verilen resmî ünvan
• [isim, sıfat, mecaz, halk ağzında, tarih]   Şenlik düzenleme geleneğinde ev sahibi ve şenliğin düzenleyicisi olarak öne çıkan kimse