ağız

Dil: Türkçe

• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Yüzde, avurtlarla iki çene arasında bulunan, ses çıkarmaya, soluk alıp vermeye yarayan ve besinlerin sindirilmeye başlandığı organ
  • Kös, kalkan, boru sesleri at kişnemelerine karışıyor, alınan emirler, verilen kumandalar yüzlerce ağız tarafından ayrı ayrı tekrarlanıyordu.
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Bu organın dudaklarla beraber dış sınırı
  • Küçük bir ağız.
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Kapların veya içi boş şeylerin açık tarafı
  • Ağızları kopmuş bir çay takımının arasına gizlenmiş, koyu renkli bir cildi oradan alarak bana uzattı.
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Bir akarsuyun denize veya göle döküldüğü yer
  • Çay ağzı.
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Koy, körfez, liman vb. yerlerin açık tarafı
  • Körfezin ağzı.
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Giriş yeri
  • Şimdi tünelin ağzında değilim artık.
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   kavşak
  • Acem ağzı
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Kesici aletlerin keskin tarafı
  • Sağ elinde ağzına mermi sürülmüş bir mavzer tutuyor gibiydi tıpkı.
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Üslup, ifade biçimi
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Top, tüfek vb. silahlarda namlunun ucu veya açık olan kısmı
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Belli yerleşim bölgelerine özgü, yazı dili hâline gelmemiş dil; diyalekt: Rumeli ağzı, Konya ağzı, Muğla ağzı, Siverek ağzı vb
• [isim, anatomi, anatomi, dil bilimi, müzik]   Bir bölgenin müzik kültüründe görülen söyleyiş özelliklerinin tümü