ateş

Dil: Farsça āteş

• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Yanıcı cisimlerin tutuşmasıyla beliren ısı ve ışık; od, nâr
  • Bu eller, vücuda getireceği tesirle duman ve ateş içinde, bütün bir memleketin son feryadını uyandırarak soğuyup donabilirdi.
• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Tutuşmuş olan cisim
  • Yemeği ateşten indirdim.
• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Isıtmak, pişirmek için kullanılan yer veya araç
  • Top ateşi geceye kadar sürdü.
• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Patlayıcı silahların atılması
  • Ateşi kırktan aşağıya düşmezdi.
• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Genellikle hastalık etkisiyle artan vücut sıcaklığı
  • Fırlayıp ayağa kalkmış, bir duvara yaslanarak ateş fışkıran gözlerle onu seyre başlamıştı.
• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Öfkeden dolayı oluşan kızgınlık
  • Nejat Efendi'nin çalışında Peregrini'nin ihtirası, ateşi yoktu.
• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Şiddetli arzu
  • İçimin ateşi hiç küllenmedi. Seneler geçtikçe daha alevleniyor. Evlat acısı bu.
• [isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Büyük üzüntü, acı