ayırmak

Dil: Türkçe

• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   Bir bütünü kendi içinde parçalara bölmek
  • Elmayı dörde ayırmak.
• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   Bir bütünden bir parçayı herhangi bir amaçla bir tarafa koymak
  • Günün fıkralarından bu kitaba ayırdıklarım pek azdır.
• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   Bir yeri bir engelle bölmek
  • Paraydı bunlar, anayı kızdan ayıran.
• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   Birbirinden uzaklaştırmak; fasletmek
  • Karıyı kocasından ayırmak.
• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   Nitelik değişikliğini anlamak, fark etmek
  • Odayı çocuklara ayırmak.
• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   İki veya daha çok kimse arasındaki anlaşmayı, uzlaşmayı bozmak
• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   Farklı davranmak, ayrı tutmak
• [-e, -i, -e, -den, -i, -den, -i, -i, -den, -i, -den]   Bir şey veya yeri bir kimsenin hizmetine hazır tutmak; tahsis etmek