bakıcı

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat]   Bakma işiyle görevlendirilen kimse
  • Bakıcının sürekli olması, sık sık değişmemesi gerekir.
• [isim, sıfat]   Genellikle çocuk, yaşlı ve hastalara bakma işiyle görevli kimse
  • Anlaşılıyor, alıcı değil, bakıcısın. Alıcı suratı yok sende pek.
• [isim, sıfat]   Yeme içme, barınma ve eğitim karşılığında bakıcılık görevi yapan kimse
  • Ondan sonra bakıcı hoca remil atsa nerede olduğumu bulamaz.
• [isim, sıfat]   Bir şeyi satın almayı düşünmeden yalnızca bakarak ilgilenen kimse
  • Ustanın anası yatalak oldu, yanına başka bir bakıcı kocakarı tuttum.
• [isim, sıfat]   falcı
• [isim, sıfat]   Bakma işini yapan