baygın

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Bayılmış, kendinden geçmiş
  • Bir aralık bir şey ‘çat’ dedi, yere bir şey düşmüş diye gözleriyle aranırken kolları arasındaki adamın ‘pat’ diye baygın hâlde yere düştüğünü gördü.
• [sıfat, zarf]   mahmur
  • Az beli bükük ve gözleri biraz baygın bir ihtiyar.
• [sıfat, zarf]   Gönül vermiş
  • Bahçe kapısına varmadan daha / Baygın kokusu ıhlamurun
• [sıfat, zarf]   İnsanı kendinden geçirir gibi olan
  • Açık eflatun ipek perdeler baygın ve büyük kelebek kanatları hâlinde yere kadar uzanıyordu.
• [sıfat, zarf]   Yığılmış, dökülmüş
  • İki tarafına sarhoş sarhoş sallanan sandalda balıkçıyı baygın buldu.
• [sıfat, zarf]   Bayılmış, kendinden geçmiş bir biçimde