beyinsiz

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   İçinde beyin bulunmayan
  • Mesela, Makedonya’dan gelme, sosyalizme inanmış, yoksul ve kimsesiz Mustafa Arhavi’yi (Tito Mustafa) bir gün arkadaşları işkembeciye gönderip beyinsiz baş almalarını söylemişler.
• [sıfat, mecaz]   Akılsız, düşüncesiz olan (kimse)
  • Beyinsizler hep bir katliam düşünüyorlardı.