bezgin

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Yaşama veya iş görme isteğini yitirmiş
  • Bir ara bezgin bakışlarımla karşılaşan Şeref, toparlanmak gereği duyuyor.
• [sıfat, zarf]   Canlılığını yitirmiş
  • Bir aralık başımı yukarı kaldırdım ve tavandan sarkan bezgin ışığa baktım.
• [sıfat, zarf]   Yaşama veya iş görme isteğini yitirmiş bir biçimde
  • Kafasındaki çalkantılar yüzünden kaşları bezgin çatıldı.