bitişik

Dil: Türkçe

• [sıfat, isim, isim]   Yan yana olan; muttasıl
  • Mutfaktan bir yuvarlak gümüş tepsi içinde cezveyi, fincanları, bitişik şeker ve kahve hokkasını ve bunların ortasında ispirtoluğu getirdi.
• [sıfat, isim, isim]   Yandaki, yanda olan
  • Bir gece yatmışken kalktı, bitişik odaya girdi, ışığı yaktı.
• [sıfat, isim, isim]   Bir yere yakın olan nokta, o yerin yakını
  • Çoğunlukla oyun yerinin bitişiğinde bir çadır veya perdeyle kapatılabilecek bir yer yapılır, oyuncular burada hazırlanırlar.
• [sıfat, isim, isim]   Yandaki ev, bina, oda vb
  • Şakın şamata etmeyin, bitişikte İbrahim Bey yatıyor.