boş

Dil: Türkçe

• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   İçinde, üstünde hiç kimse veya hiçbir şey bulunmayan; hali, tehi, tıngır, dolu (II) karşıtı
  • Komşular bir şey anlamasın diye ateşte boş tencere kaynattığım zamanları bilirim, yine de babamın koskoca konağını terk etmemiştim.
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Kullanıldıktan sonra içinde bir şey kalmayan, kirli bardak, çanak vb. kap
  • Tam bu sırada yanlarından elindeki tepside boşlarla ortalıkçı bir çocuk geçmektedir.
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Sürülüp ekilmemiş toprak
  • Ben hiç hayatımda böyle yarım saat boş oturmadım…
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Herhangi bir iş yapmadan, çalışmadan
  • Boş kadro.
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Görevlisi olmayan (iş, görev); münhal
  • Bugün sabah boşum, gelebilirsin.
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Yapılacak iş olmama durumu
  • Bütün bunlar güneşli ve rüzgârlı bir günün boş vaatleri miydi?
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Gerçeğe dayanmayan
  • Daha meselesiz, daha cahil, daha boş, daha yakışıklıydılar.
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Herhangi bir bilgisi olmayan
  • Yaşlı başlı insanlarız, dedi. Birbirimizi boş tesellilerle aldatacak değiliz.
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Bir işe yaramayan, yararı olmayan
  • Tatar dilencinin küfürlerine işte böyle boş yakalandım.
• [sıfat, isim, zarf, mecaz, isim, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, zarf, mecaz]   Habersiz, hazırlıksız bir biçimde