boşluk

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Yerküre üzerinde kara ve denizler dışında göz alabildiğine uzanan mekân ve bu mekânın herhangi bir parçası
  • Kapının kanadı, dışardan giren rüzgârla boşlukta hafif hafif sallanıyordu.
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Oyuk, çukur, kapanmamış yer
  • Utanmadan bıraktığı sakalında güve yeniği gibi boşluklar vardı.
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Boş olan yer
  • Bir boşluktan yararlanıp hemen ayaklanacağımı sezdiği için de cümle sonlarındaki noktaları virgüle çevirip arasız konuştu.
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Birbiri ardınca gelmesi gerekenler arasındaki kesinti
  • Bu boşluktan sıkılıyorum.
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Bir iş yapmadan boş geçen süre
  • … zaman zaman boşluk ve anlamsızlık duyguları yaşarlar.
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Eksiklik, yoksunluk duygusu
  • Bu her şeyin kaybolur gibi olduğu ve kaybolan her şeyin bulunur gibi olduğu boşluklarda, köklerinden kopmuş şuursuz ışıklar maddi bir varlıkla sairfilmenamlar gibi asırlarca başıboş dolaşıyorlar.
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Tenha, ıssız olan yer
  • O günden bugüne olanları hatırladıkça insan ister istemez bu türlü çabaların hiçliğini, boşluğunu düşünmek zorunda kalıyor.
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Boş anlamsız olma durumu
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   Yasa, anlaşma vb.nde belli bir konuda hüküm bulunmaması durumu
• [isim, mecaz, hukuk, gök bilimi]   uzay boşluğu