boynu bükük

Dil: Türkçe

• [zarf, mecaz, sıfat]   Üzgün, kırılmış, acınacak ve yardım bekler bir durumda, zavallı bir biçimde
  • Konaktan tekrar mektebe döndükten sonra uzun zaman boynu bükük dolaştım.
• [zarf, mecaz, sıfat]   Üzgün, kırılmış, acınacak ve yardım bekler bir durumda olan; boynu eğri
  • Âşık dediğin böyle olur sanırdık: boynu bükük, gözü yaşlı.