bücür

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Ufak tefek ve kısa boylu (kimse)
  • Bu bücürü yeni tıkıldığı karakolun birinden ben çıkarttım.
• [sıfat, mecaz]   Yeterli bilgi ve deneyime sahip olmayan
  • Nice bücür kaide adamı gramerci görülmüştür ki dev boylu şair ve sanatkârların kelime ve imla yanlışlarını ortaya dökmüştür.