buğulu

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, mecaz]   Üzerinde buğu bulunan, buğulanmış
  • Hüseyin Ağa, aşağıda koruk sıkmış, buğulu bardaklarla geldi.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Süzgün, dalgın bakışlı olan (göz)
  • Buğulu gözlerinde o eski yakamozlar parladı.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Dokunaklı, pes (ses)
  • Buğulu bir sesi var. Ben böyle sese biterim.