bükmek

Dil: Türkçe

• [-i, nesnesiz]   Sertçe çevirmek
  • Bu kez onu sürmeden olduğu yerde büküp altına aldı.
• [-i, nesnesiz]   Birkaç tel ipliği burarak sarmak
  • İpek bükmek.
• [-i, nesnesiz]   Eğik duruma getirmek
  • Olur der gibi başını büktü. Çelik halatı büktü.
• [-i, nesnesiz]   İşaret koymak için kıvırmak
  • Büktüğüm yeri kaybetmişim, nereye kadar geldiğimi bilmiyorum.