bulaşık

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz, sıfat, sıfat, sıfat, mecaz]   Yiyecek veya içecekle kirletilmiş mutfak eşyası veya kap kacak
  • Gemide bulaşık yıkamak kolay iş değildi.
• [isim, mecaz, sıfat, sıfat, sıfat, mecaz]   Yaşanmış bir şeyden geriye kalan belirti etki
  • Daha balayının bulaşığı geçmedi.
• [isim, mecaz, sıfat, sıfat, sıfat, mecaz]   kirli
  • Bulaşık kap.
• [isim, mecaz, sıfat, sıfat, sıfat, mecaz]   Her şeyin birbirine karıştığı (yer, olay vb.)
  • Bu karmakarışık ve bulaşık âlemi kendi hâline bırakırdı.
• [isim, mecaz, sıfat, sıfat, sıfat, mecaz]   yapışkan
  • Böyle bir sivri akıllı, bulaşık biri çıkar ortaya, dirliği düzeni berbat eder.