burkmak

Dil: Türkçe

• [-i, mecaz]   Bir şeyi burar gibi ekseni etrafında döndürmek, döndürerek çevirmek
  • Uzun kara saçlarını sıvazlayıp burktu.
• [-i, mecaz]   Kolu, parmağı veya bileği zorlama sonucunda incitmek
  • Kızın yanına gittiğinde ayağını burkmuş gibi yapıp kızın kolundan destek aldı.
• [-i, mecaz]   Kırılmasına, üzülmesine sebep olmak
  • Bu tatlı hatıra kalbini birdenbire burktu, kaşlarını çattı ve unutmak ister gibi başını salladı.