burun

Dil: Türkçe

• [isim, anatomi, mecaz, coğrafya]   Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı; koku alma organı
  • Uzun, ince, hep burun kanatları titreyen burnu, bir tilki burnu gibi durmadan koku arar duygusunu uyandırıyordu insanda.
• [isim, anatomi, mecaz, coğrafya]   Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü
  • Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum.
• [isim, anatomi, mecaz, coğrafya]   Büyüklük taslama
  • Burnundan yanına varılmıyor.
• [isim, anatomi, mecaz, coğrafya]   Deniz içine uzanmış ince ve uzun kara parçası
  • Güney kıyıları dantel gibi girintili çıkıntılı olduğu için kimi burnu aşarken denizden ayrılıyoruz.