büyücü

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz]   Büyü yapan kimse; afsuncu, efsuncu
  • İlk işi korkunç büyücüyü yakalattırıp cezalandırmak oldu.
• [isim, mecaz]   Çevresindekileri çabuk ve güçlü olarak etkileyen kimse
  • O ne yaman büyücüdür, şeytan tüyü var herifte.