çakal

Dil: Farsça şaġāl

• [isim, hayvan bilimi, argo, argo, sıfat, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (Canis aureus)
  • Korkunç geceler, çakalların ulumaları, köpeklerin haykırışları bu ruhu da karartan gecelerde sinirleri büsbütün gevşetiyor.
• [isim, hayvan bilimi, argo, argo, sıfat, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   Kurnaz, yalancı, düzenci, aşağılık kimse
  • Rudolf üzerimden çekilince ben de öteki çakalı aldım altıma.
• [isim, hayvan bilimi, argo, argo, sıfat, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   Zorba, külhanbeyi tipli kimse
• [isim, hayvan bilimi, argo, argo, sıfat, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   Titiz, huysuz olan
• [isim, hayvan bilimi, argo, argo, sıfat, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   görgüsüz