canavar

Dil: Farsça cānāver

• [isim, sıfat, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında, sıfat]   Masallarda sözü geçen yabani, yırtıcı hayvan
  • Sen bir ahu gibi dağdan dağa kaçsan da yine / Seni aşkım canavarlar gibi takip edecek
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında, sıfat]   Acımasız, kötü ruhlu, zalim (kimse)
  • Seni bu canavardan kurtarmak istiyorum. Onu uçuruma iteyim mi?
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında, sıfat]   köpek balığı
  • Balıklara canavar hücum etmesin diye göz kulak olurmuş.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında, sıfat]   Haşarı, yaramaz çocuk
  • Koyunların memelerini bir kere ya çekmişler ya çekmemişler ki canavar göz alıcı bir kükreyişle suyu geçmeye başlamış.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında, sıfat]   Kurt, domuz vb. cana kıyan yaban hayvanı
  • Kurabiye canavarı.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında, sıfat]   Herhangi bir şeye çok düşkün olan