cansız

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf, mecaz, mecaz, mecaz]   Canını yitirmiş, ölmüş olan
  • Mütevazı evinin bahçesinde sırtüstü yatıyordu Zekâi’nin cansız bedeni.
• [sıfat, zarf, mecaz, mecaz, mecaz]   Canlı olmayan (varlık); camit
  • Nil'in deminden beri avucumun içinde cansız duran eli kımıldadı, parmaklarımı sıkıyor.
• [sıfat, zarf, mecaz, mecaz, mecaz]   Güçsüz, mecalsiz bir biçimde
  • Cansız bir ses, Müjgân'ın sesi: -Evet efendim kimi istediniz?
• [sıfat, zarf, mecaz, mecaz, mecaz]   İlgi uyandırmayan, sönük olan
  • Bu yıl buğday piyasası biraz cansız.
• [sıfat, zarf, mecaz, mecaz, mecaz]   durgun