çatı

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Bir yapının, bir evin damını kuran parçaların bütünü; sakaf
  • Islak duvarların, rüzgâr vurdukça çatırdayan çatıların altında insanların içi geçti.
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Birbirine çatılmış, çakılmış şeylerin bütünü
  • Halit Ziya Uşaklıgil'in, Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun, Reşat Nuri Güntekin'in romanlarındaki sağlam çatıyı onunkilerde bulamazdınız.
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Yapının tavanı ile damı arasındaki kullanılan yer
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   İnsan ve hayvanda iskeletin kuruluşu
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Barınılan, sığınılan yer
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Belli bir maksada yönelik kimselerin oluşturduğu birlik
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Fiilin, sözlük anlamı değişmeden belirli eklerle genişletilerek cümledeki özne ve nesne ile olan bağlantısında uğradığı yeni durumu; bina: sevilmek (sev-il-) yazdırmak (yaz-dır-), süslenmek (süs-le-n-), bakışmak (bak-ış-) vb
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Hikâye, roman, piyes vb. edebî türlerde olay örgüsü; kurgu
• [isim, mecaz, mecaz, dil bilgisi, edebiyat, mimarlık]   Bir yapıyı örten ve eğik yüzeyleri olan damın tahtadan iç yapısı