celalli

Dil: Türkçe

• [sıfat]   Sert ve öfkeli (kimse)
  • İyi ve memnun zamanlarında ne kadar nazikse sıkıldığı, kızdığı vakit de o kadar celalli ve kaba olurdu.
• [sıfat]   coşkun
  • Bir vakitler kükreyip taşan celalli bir nehirmiş.
• [sıfat]   Hırçın olan
  • Öyle sert ve celalli bir ruh taşıyor ki gölgesinin geçtiği yerde insanlar iki saf.