çepel

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, halk ağzında]   pislik
  • Üzümün çepelini ayıkladı.
• [isim, sıfat, halk ağzında]   Ürüne karışmış yabancı madde
  • Şu saatte kar yağıyordur, daha fenası hava çepeldir, sokaklar çamurludur.
• [isim, sıfat, halk ağzında]   çalı çırpı
• [isim, sıfat, halk ağzında]   Bozuk, kapalı (hava)