çökkün

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Çökmüş olan
  • Kumral saçlarının çevrelediği çökkün yüzünü eğerek elindeki iğne oyalı kar beyaz mendile uzun uzun sümkürdü.
• [sıfat, mecaz]   Vücut, akıl ve ruhça gücü azalmış olan
  • Gerçekten de çökkün, üzgün ve zavallı bulmuştu onu.