çöküş

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz]   Çökme işi
  • Tüm taşlar yıkılana kadar sürüp gidecek bir çöküş başlamış.
• [isim, mecaz]   yıkılma
  • En sonunda imparatorluk, temelinden çürümüş bir binanın çöküşü gibi yıkıldı.
• [isim, mecaz]   Çömelip yere oturuş
  • Sığırın, devenin çöküşü ile gökyüzünü ucunda taşıyan acun direğinin bireşimini başardığımız yer, biçim.
• [isim, mecaz]   Devletlerin veya uygarlıkların son bulması, mahvolması; dekadans
  • Her medeniyet çöküş sebeplerini kendi içinde taşır.