cura

Dil: Türkçe

• [isim, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   İki, üç, dört, beş veya altı telli olabilen, alt teli “la”, üst teli “re” sesine ayarlanmış, mızrapla veya parmakla vurularak çalınan, bağlama ailesinin en küçük çalgısı
  • Nurhak’taki köyden aşiretiyle birlikte Elbistan ve Kayseri’ye doğru yola çıkan Karacaoğlan, aşiret içinde cura çalmaz, koşma söylemez olur.
• [isim, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   Doğan cinsinden küçük, yırtıcı ve bağırgan bir kuş
• [isim, halk ağzında, sıfat, halk ağzında]   Ufak tefek, gelişmemiş