defolu

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, mecaz]   Defosu olan, bozuk, kusurlu, ayıplı olan (kumaş, giysi, mal vb.); özürlü
  • Fabrikada küçük de olsa defolu çıkan giysiler bir yere ayrılır, çok defolu olanlar çalışanların alabileceği gibi ucuz fiyatlarla satılırdı.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Olması gerekenin dışında olan (düşünce, davranış vb.)
  • Defolu duygularla hayat sahnesine atılan insanlar, kaş yapayım derken göz çıkarır, öpeyim derken ısırır, iltifat edeyim derken hakaret ederler.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Kusuru, ayıbı olan (kimse)
  • Oysa halk, az çok defolu tipleri sever, bakınca bir şeye benzetemeyeceğin tipleri.