dingildek

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, mecaz]   Tabanı üzerinde hareketsiz duramayıp sallanan
  • Altı yedi yaşlarında, kıvırcık siyah saçlı bir kız çocuğu dingildek bir taburenin üstüne çıkmış ecza dolabına erişmeye çalışıyordu.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Dengesi bozuk
  • Sinir sistemleri dingildek olan bu titiz adamların domestik uğraşılar büsbütün hırçın yapar.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Sözüne güvenilmez
  • Baştan çıkarıcı telkinlerle kişiliği zaten oluşmamış, dingildek insanları kazanmak hiç de güç olmasa gerektir.