dışarı

Dil: Türkçe

• [isim, zarf]   Dış çevre, dış yer, içeri karşıtı
  • Dışarıda karlar erimeye başlamış.
• [isim, zarf]   Kişinin konutundan ayrı olan yer
  • Dışarıda, çocuklar birdirbir oynamaya dalmışlardı.
• [isim, zarf]   yurt dışı
  • Dışarıyla iyi geçiniyorduk, Yunanlılarla az kalsın birleşecek kadar sıkı fıkı idik.
• [isim, zarf]   Dışa, dış çevreye
  • Artık komutanlardan başka hiç kimse dışarı çıkmazdı.