döküntü

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   Dökülmüş, saçılmış şeyler
  • Onlar kendi küfleri, kendi yırtık pırtıkları, kendi döküntüleriyle yaşayabiliyorlar.
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   Bir topluluktan geri kalmış kimseler
  • Meşrutiyete uygun yönetim, yurt hainlerinin döküntüleriyle kurulamaz.
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   bozuntu
  • Şoföre önce kentin en döküntü mahallelerinin adını söylediler.
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   Deniz yüzüne yakın, üzerinde dalgaların çatladığı kaya kümesi
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   Kâğıtçılıkta üretimin herhangi bir safhasında ıskartaya çıkan, genellikle tekrar hamur durumuna getirilen, yaş ve kuru biçimleri olan kâğıt veya karton artığı
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   Değersiz, bayağı, ayaktakımından olan kimse
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   İşe yaramayan, değersiz, kötü, berbat olan
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   Bazı hastalıklarda görülen çıban, leke, uçuk, kızarıklık vb. belirti
• [isim, mecaz, sıfat, mecaz, tıp, coğrafya]   Parçalanan taşların yamaç aşağı kayması, yuvarlanması, etekte birikmesiyle oluşan yer