dönemeç

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz]   Bir yolun yön değiştirdiği yer; bük (I), büklüm, büküntü, kıvrım, kıvrıntı, viraj
  • Saffet Bey ilk dönemeci döner dönmez, yamağın eline cep saatimi tutuşturup şiddetli emir verdim.
• [isim, mecaz]   Bir durum, tutum, davranış ve düşüncedeki aşama