dost

Dil: Farsça dūst

• [isim, sıfat]   Sevilen, güvenilen, gönüldaş, iyi anlaşılan kimse; yâr, düşman karşıtı
  • Ben giderim adım kalır / Dostlar beni hatırlasın
• [isim, sıfat]   Erkek veya kadının evlilik dışı ilişki kurduğu kimse
  • Bir dostu vardı, belalı, çapkın bir delikanlı.
• [isim, sıfat]   Sahibine sevgi gösteren hayvan
  • Köpek insan dostudur.
• [isim, sıfat]   Bir şeye aşırı ilgi duyan, koruyan kimse
  • Kitap dostu.
• [isim, sıfat]   İyi geçinen, aralarında iyi ilişki bulunan
  • Yüzleri tatlı, dilleri tatlı, dost insanlardı bunlar.