dünya

Dil: Arapça dunyā

• [isim, zamir, mecaz]   İnsanoğlunun üzerinde yaşadığı toprak ve denizlerin tümü; acun, yeryüzü, küre (I), âlem, arz (III), cihan, darıdünya, devran, zemin
  • Biz dünyadan ayrı yaşarken dünya epey değişmiş.
• [isim, zamir, mecaz]   çevre
  • Batı dünyası. Doğu dünyası.
• [isim, zamir, mecaz]   İnançları bir olan ülke veya insanlar topluluğu
  • Ressamlar dünyasında onun yeri ayrıdır.
• [isim, zamir, mecaz]   Meslek veya iş birliği içinde bulunan kimseler; camia
  • Dünyaya rezil oldu.
• [isim, zamir, mecaz]   Bütün insanlar
  • Köprüye kadar kendi dünyaları içinde ne tatlı, ne özlü konuşurlardı.
• [isim, zamir, mecaz]   Duygu, düşünce ve hayal âlemi; diyar