durgun

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, mecaz]   sakin
  • Deniz masmavi, hava durgun, her taraf ılıktı.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Neşesiz, keyifsiz, sessiz olan
  • Öteki durgun bir Anadolu köylüsü idi.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Sönük, hareketsiz olan; cansız
  • Harp hemen tesirini gösterdi. Piyasa durgun.