duru

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Bulanıklığı olmayan; berrak
  • Bu, duru beyaz tenli ve kıpkızıl dudaklı bir körpe Rus kızıydı.
• [sıfat, mecaz]   Pürüzsüz olan (ten)
  • Böyle duru bir mantık karşısında akan sular duruyordu.
• [sıfat, mecaz]   Arınmış, karışık olmayan (dil, üslup vb.)