düşman

Dil: Farsça duşmān

• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Birinin kötülüğünü isteyen, ondan nefret eden, ona zarar vermeye çalışan kimse; yağı, hasım, husumetli, dost karşıtı
  • Ben ki dans salonlarına, barlara düşman bir adamımdır.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Birbirleriyle savaşan devletler ve bu devletlerin asker, sivil bütün uyrukları
  • Biz toprağımızdan düşmanı atmaya mecburuz.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Aralarında birbirleriyle çatışmaya varacak ölçüde anlaşmazlık olan taraflar
  • Dostumuza güvenmeyelim de düşmanımıza mı güvenelim?
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Bir şeyin yaşamasına, barınmasına engel olan (güç, tutum vb.)
  • Ekmek düşmanı.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Bir şeyi büyük ölçüde kullanıp tüketen kimse
  • İçki düşmanı.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Bazı şeylerden nefret eden, tiksinen kimse