eğreti

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf, zarf]   Belirli bir süre sonra kaldırılacak olan, bir şeyin yerine geçici olarak kullanılan
  • O gün için oraya eğreti olarak getirilmişe benziyordu.
• [sıfat, zarf, zarf]   İyi yerleşmemiş, yerini bulmamış olan
  • Konuk kadının durgunluğu evdeki tedirginliktendi, iğne üstünde oturuyormuşçasına eğretiydi duruşu.
• [sıfat, zarf, zarf]   takma
  • Eğreti diş. Eğreti bacak.
• [sıfat, zarf, zarf]   Belli belirsiz olan
  • Ayakları karada ama eğreti duruyorlar rıhtım taşları üzerinde.
• [sıfat, zarf, zarf]   Uyumsuz, yakışmamış
  • Her işi eğreti yapar oldun, her işi ucundan tutar oldun.
• [sıfat, zarf, zarf]   İyi yerleşmemiş, yerini bulmamış bir biçimde
• [sıfat, zarf, zarf]   üstünkörü
• [sıfat, zarf, zarf]   İleride geri alınmak üzere verilen şey