ek

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, dil bilgisi, dil bilgisi]   Bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça; takviye, zeyil
  • Yazının ekleri.
• [isim, sıfat, dil bilgisi, dil bilgisi]   Bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça; ilave, ilişik
  • Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki.
• [isim, sıfat, dil bilgisi, dil bilgisi]   Sonradan katılan, yapılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri
  • Okul müdürüyken okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış.
• [isim, sıfat, dil bilgisi, dil bilgisi]   İki borunun birbirine birleştirildiği yer
• [isim, sıfat, dil bilgisi, dil bilgisi]   Eklenmiş, katılmış
• [isim, sıfat, dil bilgisi, dil bilgisi]   Kelime türetmek veya çekimlemek için kullanılan, kelimenin başına, sonuna veya içine eklenebilen, kendi başına anlamı olmayan dil ögesi; lahika
• [isim, sıfat, dil bilgisi, dil bilgisi]   Bazı dillerde kök veya gövdenin sonuna gelen ek; son ek