esassız

Dil: Türkçe

• [sıfat]   Sağlam bir temele dayanmayan, köksüz, asılsız olan
  • Esassız bir iş.
• [sıfat]   Doğru olmayan, yalan olan
  • Bazen bir toplum, olduğu gibi esassız, çok abartılmış, yanlış rivayetlere kapılıp gidiyordu.