esmer

Dil: Arapça esmer

• [isim, sıfat, sıfat]   Siyaha çalan buğday rengi
  • Sazlı köyü ayaklandığı zaman gökyüzü daha esmerdi ve ayaz insanın yüzünü ısırıyordu.
• [isim, sıfat, sıfat]   Kurşuni renk
  • Esmer yüzünün hafifçe kızardığını, gözlerinin garip bir ışıkla yanmaya başladığını görüyoruz.
• [isim, sıfat, sıfat]   Bu renkte olan
  • Bir düğün dansında ayaklarının pırıltısını seyrettiği esmer kızla evlendi.
• [isim, sıfat, sıfat]   Teni ve saçları karaya çalan, koyu buğday rengi olan (kimse); karaca (I), yağız