ezgin

Dil: Türkçe

• [sıfat, halk ağzında, mecaz]   Paraca durumu bozuk olan (kimse)
  • Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi.
• [sıfat, halk ağzında, mecaz]   Çok cefa görmüş (kimse)
  • Bir gece önce çadırın kenarında dinlediğimiz o ezgin, baygın nağmeyi tutturdu.
• [sıfat, halk ağzında, mecaz]   Çürük, ezik (meyve)
• [sıfat, halk ağzında, mecaz]   Sıkıntı veren