fırlamak

Dil: Türkçe

• [nesnesiz]   Hızla, birdenbire bulunduğu yerden çıkmak, ayrılmak
  • Çalgıcıların oğlu, elinde kenarları zilli kocaman bir tefle ortaya fırladı.
• [nesnesiz]   Yerinden oynayıp ileriye doğru çıkıntı yapmak
  • Dalga geçen esrarkeşin gözü ne görürse kırk derece ateşle yanan adamın dışa fırlayan gözü de onu görür.
• [nesnesiz]   Fiyatı birdenbire yükselmek
  • Borsada altın fiyatları fırladı.