günahsız

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Günahı veya suçu olmayan; yazıksız, bigünah
  • Bombalar patlar ve günahsız insanlar göz göre göre öldürülür veya sakatlanırken gazetelerdeki iri başlıklar ve haber bültenlerine öylesine alıştık ki kılımız bile kıpırdamıyor artık.
• [sıfat, zarf]   Günahı veya suçu olmadan
  • Silahçı Tahsin günahsız gitti fakat sonra, onu gönderenlerin ebedî günahları, tarihin ebedî sayfalarına geçti.