ha

Dil: Türkçe

• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   İstek uyandırmak için kullanılan bir söz
  • Ha göreyim seni! Ha gayret!
• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   (ha:) Şaşma anlatan bir söz
  • Amma güzel ha! Öyle oldu ha!
• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   (ha:) Dikkati çekmek, uyarmak için kullanılan bir söz
  • Sakın ha bir daha yapma! Sakın ha ağlamanı istemiyorum.
• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   (ha:) Bir şeyin birdenbire hatırlandığını veya kavrandığını anlatan bir söz
  • Ha, miralay arzu ederse o başka tabii!
• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   Tekrarlanarak kullanıldığında eşitlik anlamı veren bir söz
  • Ha ben gelmişim ha o. Ha bağ ha bahçe ha tarla.
• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   Bazen tekrarlanan bir emir kipinin tekrarları arasında yer alarak fiil ile anlatılan işin uzadığını ve bundan bıkıldığını bildiren bir söz
  • Yürü ha yürü, yol bitmiyor ki.
• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   evet
  • Sen de geldin ha?
• [ünlem, bağlaç, bağlaç, ünlem, kaba konuşmada, teklifsiz konuşmada]   (ha:) Soru bildiren bir söz