habis

Dil: Arapça ḫabīs̱

• [sıfat, mecaz]   Kötü, alçak, soysuz (kimse)
  • Bir sinek vardır, sokarsa habis çıban yapar, tedavisi zordur.
• [sıfat, mecaz]   Kötücül (hastalık veya ur)
  • Derhâl içinden tövbe edip zihninden kışkışladı bu habis fikirleri.
• [sıfat, mecaz]   Kötü, uğursuz