hâkim

Dil: Arapça ḥākim

• [sıfat, isim, hukuk]   Egemenliğini yürüten, buyruğunu yürüten, sözünü geçiren
  • Arkasında yavaş fakat çok hâkim bir ses işitmişti.
• [sıfat, isim, hukuk]   Başta gelen, başta olan, baskın çıkan
  • Şimdi devlete hâkim olanlar, sosyal ve askerî reformlardan en fazla rahatsızlık duyanlar ve başta yeniçerilerle, bunlara organik olarak bağlı bulunan kesimlerdi.
• [sıfat, isim, hukuk]   Duygu, davranış vb.ni iradesiyle denetleyebilen (kimse)
  • Bir kere sinirlerine bu kadar hâkim oyuncu görmedim.
• [sıfat, isim, hukuk]   Yüksekten bir yeri bütün olarak gören
  • Tavuk kümesleri, kuş kafesleri ve denize hâkim piknik yerleriyle tam bir doğa harikası.
• [sıfat, isim, hukuk]   yargıç
  • Bir hâkimin çok ciddi, bir satıcının çok mültefit, bir askerin çok otoriter olması meslekleri icabıdır.
• [sıfat, isim, hukuk]   baskın
  • Geçen yüzyıllarda hâkim düşünce tipi teolojik olduğu için, cemiyette de din adamları hâkim bulunuyordu.