harın

Dil: Arapça ḥarūn

• [sıfat, halk ağzında, mecaz, mecaz]   Bir şeyden huylanıp yürümeyen, geri geri giden (hayvan)
• [sıfat, halk ağzında, mecaz, mecaz]   Hain, huysuz
• [sıfat, halk ağzında, mecaz, mecaz]   obur